آنتولوژی شعر پست‌مدرن

,"واژه «پست مدرن» براي اولين بار توسط «چارلز اولسون» در نامه‌اي به تاريخ ?? اكتبر سال ???? به «رابرت كريلي» از اعضاي گروه «بلك مونتاين» در كاروليناي شمالي به كار برده شد. وقتي صحبت از پست‌مدرنيسم مي‌شود، انبوهي از تلقي و گفتمان‌ها به ذهن متبادر مي‌شود كه بعضي از آن‌ها متناقض‌اند و باعث مي‌شود كه فكر كنيم پست‌مدرنيسم، يك نظام دلالت بسيار نامتعارف است و برخي از شاعران و منتقدان وقتي از شعر پست‌مدرن حرف مي‌زنند، منظورشان شعري است كه عده‌اي ديگر آن را «آوانگارديسم» يا حتي «نئوآوانگارديسم» مي‌خوانند. نمي‌توان به مشخصه‌ها و مؤلفه‌هاي شعر پست‌مدرن اشاره كرد و آن‌ها را قطعي دانست و فقط مي‌توان به آنچه تاكنون بوده، اشاره كرد. شعر پست‌مدرن اكنون به سمتي مي‌رود كه در آن چيزي به نام صورت‌بندي و كلاسه‌بندي مطلق زبان ادبي وجود ندارد و چيزي به نام ذات شعر و يا ادبيات موجود نيست بلكه اين كاركردهاي ويژه هستند كه وجود دارند. كتاب «شعر پست‌مدرن» در پي معرفي بهتر شاعران و اشعار سروده‌شده در اين مكتب است. اين كتاب سه بخش دارد كه به ترتيب عبارت‌اند از: «شعر پست‌مدرن»، «معرفي شاعران پست‌مدرن» و «مقالات». اولين بخش كتاب با عنوان «شعر پست‌مدرن»، دو فصل دارد. بخش «معرفي شاعران پست‌مدرن»، طولاني‌ترين بخش كتاب است و شامل معرفي و نمونه آثار شاعراني چون «چارلز اولسون»، «جان كيج»، «جيمز لاوين»، «لارنس فرلينگتي»، «چارلز بوكوفسكي»، «جكسون مك لاو»، «جك كرواك»، «دنيس لورتوف»، «كنث كخ»، «فرانك اُهارا»، «آلن گينزبرگ»، «رابرت كريلي»، «جان اشبري»، «گري اسنايدر»، «جرومي روتنبرگ»، «ديويد انتين»، «اميري باراكا» (لروي جونز)، «تد بريگان»،