چهل قانون عشق

,"اين كتاب شامل يك مقدمه و پنج بخش است (بخش اول: خاك، بخش دوم آب، بخش سوم: باد، بخش چهارم: آتش، بخش پنجم: خلأ) كه دو داستان را شامل مي‌شوند و به زيبايي در كنار هم و در يك كتاب گنجانده شده‌اند. دو رمان كه موازي هم جلو مي‌رود؛ و به‌گونه‌اي به يكديگر ارتباط دارند. يكي از اين داستان‌ها در قرن 21 ميلادي در امريكا و ديگري در قرن 13 ميلادي در قونيه اتفاق مي‌افتد. «چهل قانون عشق»، داستان زندگي زني در غرب را روايت مي‌كند كه با عرفان شرق آشنا مي‌شود. داستان اول كتاب، مربوط به «الا روبينشتاين» است كه در بوستون امريكا زندگي مي‌كند. الا يك همسر و مادر است كه همه زندگي خود را صرف خانواده كرده است. با اينكه همسر الا ـ ديويد ـ دندان‌پزشك مشهوري بود و معيشت آن‌ها در سطح ايده‌آلي قرار داشت اما عشق و صميميتي در ميان آن‌ها نبود. الا اين موضوع را پذيرفته بود و همه اولويت‌هاي خود را تغيير داده بود و فقط به فكر بچه‌هايش بود. اما با اين حال، رابطه الا با خانواده‌اش هم چندان خوب نبود. طبق تشبيه كتاب، الا شبيه بركه بود، بركه‌اي راكد كه بعد از گذشت بيست سال زندگي مشترك با همسرش، خود را بازنده اين زندگي مي‌بيند. سرانجام در اولين روزهاي چهل سالگي تصميم مي‌گيرد از قيد و بند اين زندگي آزاد شود و زندگي خود را تغيير دهد. داستان دوم، داستان زندگي «شمس تبريزي» و سفرهاي او از سمرقند تا بغداد و سپس به قونيه و آشنايي و برخورد او با مولانا در شهر قونيه است. اين داستان در قالب كتابي روايت مي‌شود كه الا روبينشتاين به عنوان ويراستار، مسئول ويرايش آن مي‌شود و از خلال خواندن اين كتاب با زندگي شمس و مولانا و چهل قاعده‌ عشق از ديدگاه و زبان شمس تبريزي، آشنا مي‌شود.