مقدمه‌ای بر فلسفه‌ی زبان

,"فلسفه‌ زبان يكي از پرنفوذترين رويكردهاي فلسفه‌ تحليلي معاصر است. اين جريان فلسفي با تأملات منطقي و رياضياتيِ فيلسوفاني چون فرگه، راسل، ويتگنشتاين، آستين، كارناپ، كواين و... پا به عرصه وجود گذاشت. پرسشي كه فيلسوفان به دنبال حل آن بودند، اين بود كه چگونه مي‌توان به حقيقت دست يافت و چرا ديگر عرصه‌هاي معرفت مانند علم تجربي به حقيقت رسيده و پيشرفت كرده‌اند، اما فلسفه همچنان از دستيابي به حقيقت ناكام است و هنوز در حل اولين و ساده‌ترين مسئله‌ خود عاجز مانده است؟ از پاسخ‌هايي كه به اين پرسش داده شده است، پاسخي است كه فيلسوفان زبان داده‌اند. اين دسته از فيلسوفان معتقدند كه حقيقت را بايد در زبان جست‌وجو كرد؛ زبان آينه‌اي است كه حقايق را بازمي‌تاباند و اگر چيزي در زبان گنگ و مبهم است و يا وجود ندارد حظي از حقيقت و واقعيت نبرده است. در فصول متفاوت اين كتاب به مباحثي چون تحليل منطقي عبارات زباني، ساخت زبان صوري، زبان متعارف، نظريه‌هاي معناداري زبان، تبيين قضاياي يقيني و... پرداخته شده است.