در جستجوی زمان از دست رفته: نام جاها: نام

,"رمان مفصل «در جست‌وجوي زمان ازدست‌‌رفته» را آدم‌هاي زيادي در كتابخانه‌هايشان دارند، اما فقط اندكي‌شان آن را خوانده‌اند. اين قول ناظر به تضاد دروني رمان سترگ «مارسل پروست» است. اهميت اين رمان در ميان آثار ادبي قرن بيستم و تمام دوران‌ها و لزوم خوانده شدنش، و در عين حال سخت‌خواني‌اش؛ به‌ويژه براي انسان قرن بيست‌ويكمي. هرچه باشد، به اين سادگي‌ها نمي‌شود از كنار اين ‌- به قول «ژان كوكتو» - «مينياتور غول‌آسا» گذشت يا از روي آن پريد و نخوانده‌اش گذاشت. هنرمند فرانسوي، «استفان اوئه»، از همين رهگذر به اقتباس از رمان پروست پرداخته است؛ اقتباسي ستودني، با شخصيت‌سازي‌هاي درخشان، بارقه‌هاي هنرمندانه، توجه امانتدارانه به ريزه‌كاري‌هاي پروست در توصيف و تصويرسازي و رعايت ويژگي‌هاي روايي و كيفيات سبكي او و ‌مهم‌تر از همه‌ بدون هيچ مداخله مخلّي در اثر. به كمك استفان اوئه و اقتباس ارزشمندش، خواننده مي‌تواند با آنچه «ولاديمير ناباكف»، «جزر و مد حافظه و امواج هيجانات» مي‌نامد، همراه شود و به‌ خوبي دريابد كه چرا «آلن دو باتن» معتقد است: «پروست مي‌تواند زندگي آدم را دگرگون كند». در بخشي كوتاه از اين مجلد مي‌خوانيد: «ميان اتاق‌هايي كه در شب‌هاي بي‌خوابي تصويرشان را بيشتر از همه به ياد مي‌آورم، هيچ‌كدام به اندازه اتاق گراندهتل ساحل در بلبك با اتاق‌هاي كنگره فرق نداشت، اما هيچ چيزي هم به بلبك واقعي كم‌شباهت‌تر از آن بود كه معمولا در روزهاي طوفاني در خيالم مي‌ساختم و...».