وقتی اثری هنری بودم

,"كتاب حاضر، رماني با تلفيق مكاتب كلاسيك و مدرن و شخصيت‌هايي كه نام‌هاي اساطيري و معاصر دارند. نويسنده در اين رمان نشان مي‌دهد كه چگونه انديشه به‌سان زندگي و طبيعت از درون به برون مي‌رود، پيش از آنكه از برون به درون آيد. و انديشيدن در خلأ آغاز مي‌شود و از تهي به پُري مي‌رسد و مي‌تواند بار ديگر در تهي فرو افتد. اشميت معترض به هنرمندان معاصري است كه با فرصت‌طلبي، بيشتر به تجارت آثار خود مي‌پردازند و ارزشي براي هنر و مخاطبان خود قائل نيستند. او با لحن نيشخند آميزي نگاه ديگران را بررسي مي‌كند كه، بدون توجه به محتواي يك اثر، پيوسته اجسامي بدون روح را براي كلكسيون‌هاي خود جمع‌آوري مي‌كنند. داستان با ماجراي جواني بيست‌ساله (تازيو) آغاز مي‌شود كه، در آستانه‌ي خودكشي، بر لبه‌ي صخره‌اي ايستاده و قصد دارد خود را به پايين پرتاب كند، اما ناگهان صدايي مي‌شنود كه از او بيست‌وچهار ساعت فرصت مي‌خواهد."