ماتی خان

,"خبر خيلي زود در سراسر تركمن‌صحرا پيچيد، دهان‌به‌دهان و سينه‌به‌سينه رسيد تا دورترين اُبه. صحرا سراسر جشن و پايكوبي شد، كسي نپرسيد كي يا چطور، همه به سوي مرز مي‌رفتند. نيروهاي انتظامي غافلگير شده بودند، باورشان نمي‌شد كه تا لب مرز تا كنار سيم‌هاي خاردار تودرتو اجازه نزديك شدن دارند. در جاي‌جاي مرز اترك، چادر پشت چادر زده شد، كسي از كسي چيزي نمي‌پرسيد، نگاه‌ها پرمعنا بود كه پير و جوان از شوق مي‌گريستند. پيرمرد برگشته بود، پيرمرد به دنبال صدا مي‌گشت اما كسي نبود با خود گفت: باورها در من مرده‌اند، دفن شده‌اند، من به اميد زنده‌ام، به اميد زنده مانده‌ام... .