معرفت‌شناسی در آثار میرزامهدی اصفهانی

,"كتاب حاضر با موضوع شناخت، در فلسفه اسلامي با تاكيد بر تفكر ميرزا مهدي اصفهاني، تأليف شده است و شامل سه فصل است. فصل اول معرفت‌شناسي خود بنياد را تعريف مي‌كند كه اين تعريف ارائه‌شده، از سوي گيته با مثال‌هاي نقضي مواجه مي‌شود. كه قائلان به چنين تعريفي را به چالشي مي‌كشد كه آن‌ها را از ارائه پاسخي متقن عاجز مي‌كند. در تحليل همين تعريف است كه مشكلات ديگري بروز مي‌دهد. با تعريف معرفت به باور صادق موجه، سه جزء باور، صدق و توجيه پيش روي انديشمندان قرار مي‌گيرد. معرفت‌شناسي خود بنياد در فرازي ديگر به منابع معرفت مي‌پردازد و با تقسيم آن به مولد و غير مولد، عقل و ادراك حسي را در دو منبع براي سراسر تاريخ انديشه ورزي بشري معرفي مي‌كند و در توصيه اين دو منبع آنچه مشهود مي‌شود ناكارآمدي هر دو منبع است به گونه‌اي كه منبع بودن ادراك حسي به شكاكيت مي‌انجامد و عقل‌گرايي نيز به ايده‌آليسمي ختم مي‌شود كه هيچ نشاني از واقعيت زندگي را در آن نمي‌توان ديد. در فصل دوم معرفت‌شناسي خدا نهاد تعريف مي‌شود و مي‌نويسد كه ميرزا مهدي اصفهاني براي توجه دادن به حقيقت علم، مخاطبين خود را به برخي مواقفي رجوع مي‌دهد كه در آن مواقف بهتر مي‌توان تعالي علم و وصف‌ناپذيري‌اش را متذكر گشت و مي‌گويد آگاهي ما به چنين حكمي نشان از آن است كه علم و آگاهي عدم چيزي غير از معلوم و عالم بوده و در عرض هيچ‌كدام از اين دو نيز قرار نمي‌گيرد. و در فصل آخر نقد و بررسي مطرح مي‌شود. نقد و بررسي روش ميرزاي اصفهاني، بيان نقدهاي ناظر بر روش او و تحليل اين نقدها از جمله مباحث اين نقد بررسي مي‌باشند."